خدا حافظ محرم

آقا خداحافظ ، امیر غم خداحافظ

ای سفره دار مجلس ماتم خداحافظ

سینه زن و ای وارث پرچم خداحافظ

سایه ت نگردد از سر ما کم ...خداحافظ

دیگر امید اصلا به این دنیا ندارم من

از این به بعد بی روضه خیلی بی قرارم من

این روضه ها امسال پایانش چه مشکل شد !!

دوری ز هئیت آن به هر آنش چه مشکل شد

حرف جدایی بحث آسانش چه مشکل شد

دل کندن از اطعام و احسانش چه مشکل شد

شب ها به شوق کربلا اصلا نخوابیدم

امضا بزن این آخری زیر روادیدم

این ماه ها طرز عنایاتش تفاوت داشت

حتی سحر سوز مناجاتش تفاوت داشت

هر گریه کن در روز حالاتش تفاوت داشت

قرآن تلاوت کردم ، آیاتش تفاوت داشت

چون کاف و ها و یاء و عین و صاد می آمد

هل من معینت بهر استمداد می آمد

سائل برای سائلی رخصت نمی خواهد

تا رفتن پیش کریم نوبت نمی خواهد

بهر گدایی برگه ی دعوت نمی خواهد

در این گدایی چیز با قیمت نمی خواهد!!!

تنها و تنها حاجتش یک لحظه دیدار است

یک ثانیه هم دم شدن با روی دلدار است

من کار و بارم این دو ماهه گریه کردن بود

شکر خدا که اشک و ناله روزی من بود

تنها دعایم یک شبی در روضه مردن بود

بودن میان زمره هفتاد و دو تا تن بود

من از ازل دیوانه ی کرب و بلا هستم

دور حرم پروانه ی کرب و بلا هستم

در آخر ماه صفر سمت خراسانیم

در صحن گوهرشاد پیش شاه مهمانیم

در حول سقاخانه ایم ، دنبال درمانیم

هم ناله با نقاره خانه نوحه می خوانیم

امروز جای کربلا ، مشهد قرار ماست

بین زمین و آسمان ، گنبد قرار ماست

حرف دل بی چاره را دارا نمی فهمد

احوال تنها را به جز تنها نمی فهمد

خورده زمین از رفتن بالا نمی فهمد

در کوره مانده حرفی از گرما نمی فهمد

یک کربلا بود و عطش بود و رباب ... ای وای !!

در خیمه ها هی داد می زد .. آب آب ..ای وای !!