از عیار می افتم

دلم شکسته و به اضطرار می افتم

گناه کارم و از چشم یار می افتم

به خاطر دل آلوده ام یقین دارم..

ببین که عاقبت از اعتبار می افتم

زمان طلاست و من مانده ام به دست حسین

مرا اگر نخرد از عیار می افتم

فریب کاری شیطان مرا زمینم زد

ضعیف هستم و با یک فشار می افتم

قساوت آمد و روزی گریه ام را برد

شبیه مرده فقط یک کنار می افتم

هوای باده ی ناب نجف دلم را برد

دلیل دارد اگر که خمار می افتم

همین که وسعت لطف از حسین می بینم

به یاد رحمت پرودگار می افتم

مرا نبرده حرم آمد و شکارم کرد

چقدر زود به دام شکار می افتم

مرا ببند به گلدسته های کرب و بلا

اگر دوباره به فکر فرار می افتم

.....

دوباره روضه ی زینب ، دوباره کرب و بلا

دوباره یاد غم آن دیار می افتم

چقدر راس تو بر نی دل مرا خون کرد

چقدر پشت سر نیزه دار می افتم