خوش به حال من در این دنیا گدای صادقم
از طفولیت گدایم ، مبتلای صادقم
جان من با مادر و با خاندانم خرج او
من خودم ..آباء و اجدادی فدای صادقم
عشق اربابم حسین از یمن قال الصادق است
می روم تا کربلا چون آشنای صادقم
در تمام مشکلاتم "یاعلی " دارم به لب
دائما در طول عمرم هم نوای صداقم
مهربانی ارثی از زهراست بین سینه اش
من دلیل دارم اگر که بی نوای صادقم
هر چه بالا می روم در پیش او بی مایه ام
تا ته راهم بیایم ابتدای صادقم
در قرائت ها نشان داده کلام وحی را
می رساند بر همه عالم سلام وحی را
کوزه کوزه می چکد شهد شراب از دست او
یک صد و ده مست با حال خراب از دست او
در تمام سال با کسب معارف آشنا
لحظه ای حتی نیفتاده کتاب از دست او
کار فرهنگی تمام فکر و ذکرش بوده است
تا به بار آمد حدیث بی حساب از دست او
روز و شب با مردم و در راه دینش استوار
مردمان بودند در وعظ و خطاب از دست او
معضلات و شبهه ها را حل و فصلش می نمود
یک جهان بودند دنبال جواب از دست او
روی منبر کربلایی را به عرصه می کشید
بر می آمد واقعا صد انقلاب از دست او
سال ها بر روی منبر جز خدا چیزی نگفت
در گریز روضه اش جز کربلا چیزی نگفت
اصل بسم الله ارحمن الرحیم عالم است
قبله ی عالم ، صراط المستقیم عالم است
از تبار سفره داران مدینه بوده است
صاحب دار الکرم هست و کریم عالم است
سیرت او فاطمی و صورت او حیدری است
تار و پود آسمانی گلیم عالم است
زنده کرده سال ها نام حسن اصل الکرم
بین بیتش صاحب خوان نعیم عالم است
وارث خون خدا آن سید اهل بهشت
پس به نوعی اهل احسان قدیم عالم است
زهد زین العابدین بین دو ابرویش نشست
پینه ی پیشانی اش خورشید نیم عالم است
علم باقر جوشش در سینه ی او مانده است
نام او را لوح حق شیخ الائمه خوانده است
در افق های امام اصلا بیانی نیست نیست
در خور مداحی و مدحش زبانی نیست نیست
در کلام و فقه و قرآن و ولایت کامل است
در حد و اندازه اش شخصی جهانی نیست نیست
در مدینه خانه اش سفره همیشه باز بود
تا به این اندازه چون او مهربانی نیست نیست
در مدینه نیست حالا یک اثر از آن کریم
تا که مهمانش شویم هیچ آستانی نیست نیست
او چه آقایی است که بی بارگاه است و حرم
بر سر خورشید دنیا سایبانی نیست نیست
نیست جایی تا دخیل سائلان بسته شود
پنجره فولاد ...نه اصلا نشانی نیست نیست
عاقبت باید بسازیم مثل مشهد در بقیع
چند تا صحن جدید و چند گنبد در بقیع
