هر کسی در روضه با عنوان نوکر می رود
راه معراج خودش را تا به آخر می رود
قطره های اشک درجا دست زهرا می رسد
روی دستان ملائک سمت کوثر می رود
می برد فطرس سلام گریه کن را کربلا
پاسخش از جانب ارباب، محشر می رود
گریه کن وقتی بفهمد فاطمه در هیئت است
سمت هیئت ها نه با پا ...بلکه با سر می رود
هر که با هر وضع آید می شود عبد الحسین
موقع برگشت با رویی معطر می رود
می دهد بال پریدن اشک های روضه ها
دست من از عرش هم اینک فراتر می رود
خاک نعلین حسین در قبر غوغا می کند
تا بریزد روی قبرم ، زود منکر می رود
خادمی در بین هیئت آروزی انبیاست
وای بر بخت کسی که جای دیگر می رود !!
ارث زهرا گریه و ما بی قرار گریه ایم
خلقت فرزند قدری هم به مادر می رود
کمیای "یاحسین" به هر دلی که می خورد
خاک هم هیئت بیاید ، رفتنی زر می رود
کربلا ، صحن حرم ، پایین پا یادش به خیر
گاه گاهی این دلم دنبال دلبر می رود
